مرجع تخصصی آنتی اسکالانت

در يك دسته بندي كلي سيستمهاي سختيگيري از آب را ميتوان به سه دسته رزيني ، مغناطيسي و الكترومغناطيسي تقسيم كرد. از نظر نوع كاربري، دستگاه سختي گير داراي سه مدل كنترل دستي، نيمه اتوماتيك و اتوماتيك (برقي) مي‌‌باشد. در كنترل دستي تمام مراحل شستشوي معكوس، احياء و سرويس دستگاه از طريق شيرهاي دستي توسط اپراتور انجام مي‌‌شود. اما در كنترل تمام اتوماتيك (برقي) كليه مراحل فوق توسط شير اتوماتيك كنترل شده و انسان در كاربري آن دخالت چنداني ندارد.

در كنترل نيمه اتوماتيك، شير نيمه اتوماتيك بصورتي طراحي گرديده است كه تمام وظايف را بصورت بسيار ساده انجام مي‌‌دهد. كاربر فقط با قرار دادن اهرم آن در يكي از سه وضعيت شستشوي معكوس، احياء و يا سرويس دهي، دستگاه را تنظيم مي‌نمايد. سختي گير آب به لحاظ نوع جنس بدنه در حال حاضر به 2 نوع تقسيم بندي مي گردد: بدنه فلزي يا بدنه مخزن FRP يا فايبرگلاس.

براي درك كاربرد سختي گير آب نياز است تا به مفهوم سختي آب پرداخته شود. به بخشي از مواد و فلزات محلول در آب كه ماهيت رسوبي دارند و از تركيبات آهن، منگنز، استرانسيم، آلومينيوم و به خصوص كلسيم و منيزيم بوجود مي‌‌آيند، سختي مي گويند. 4 عنصر اول داراي نسبت بسيار كمتري در آب مي‌‌باشند. بنابراين براي تمام مقاصد عملي مي‌‌توان سختي كل را برابر با مجموع يونهاي كلسيم و منيزيم دانست.

البته در آبهاي طبيعي معمولاً غلظت كلسيم حدود 2 برابر منيزيم است در حالي كه در آب دريا غلظت منيزيم حدود 5 برابر كلسيم مي‌‌باشد. تمامي آبهاي طبيعي حاوي غلظتهاي مختلفي از نمكهاي محلول هستند كه اين نمكها در آب تفكيك شده و يونهاي باردار بوجود مي‌‌آورند. يونهاي داراي بار مثبت كاتيون و يونهاي داراي بار منفي آنيون ناميده مي‌‌شوند.